پیشنهاد انتها کار بانکهای غذا و پرداخت حقوق ماهیانه ثابت به افراد نیازمند در کانادا - مجله جهانگیر

بهترین تجربه سفر را به کارگزار کانادا تجربه کنید و با مجری مستقیم تورهای کانادا بهترین برنامه سفر را برای خود انتخاب کنید.

در سال 2012، الیویه دو شاتر مسئول ویژه حق دسترسی به غذای سازمان ملل به اتاوا یادآوری کرد که اتکا به بانک های غذا به عنوان یک دریچه رهایی اخلاقی برای دولت عمل می نماید. او گفت این مسئله نماد احتیاج تقویت سیستم های حفاظت اجتماعی برای هم راستا کردن آن ها با افزایش هزینه زندگی است.

اعضای کابینه نخست وزیر سابق استیون هارپر به او بی توجهی کردند. لئونا آگلوکاک وزیر بهداشت هارپر گفت او نامطلع است و جیسون کنی که آن زمان وزیر مهاجرت بود گفت او کاملا مسخره است.

حالا در سال 2020، با نگاه به دنیای بعد از کووید-19، نخست وزیر جاستین ترودو قول داده هیچ کس پشت سر باقی گذاشته نخواهد شد.

میلیون ها کانادایی از نظر غذایی امنیت کامل ندارند

پیش از پاندمی، 4.4 میلیون کانادایی، بدون احتساب بی خانمان ها و بومی ها، به خاطر محدودیت های اقتصادی در خانوارهایی که از نظر غذایی امنیت کامل ندارند زندگی می کردند. این بالاترین رقم تخمین زده شده تا به حال توسط مرکز آمار کانادا در این زمینه است.

در نظرسنجی بهداشت جوامع محلی این سازمان ذکر شد که عدم امنیت غذایی یک شرایط اورژانسی ملی ادامه دار است که بیشتر از همه در میان خانوارهای با درآمد کمتر، افرادی که اجاره نشین هستند و افراد بومی و سیاهپوست رایج استّ. در کنار فقر، مسکن و شرایط بازار کار، عدم امنیت غذایی یک مشکل درآمدی است، نه مشکل توزیع غذا.

غذا به عنوان یک حق درآمدی را می توان گرفت اما غذای مازاد خیریه را نمی توان. با این حال بانک های غذا حالا نراقتصادیزه شده اند و تحمل بانک های غذا از روی بی توجهی است.

عدم امنیت غذایی مشکل درآمدی است، نه غذایی

اتاوا و دولت های استانی باید بر حسب داده های بهداشت عمومی ملی عمل نمایند که نشان می دهند عدم امنیت غذایی یک مشکل درآمدی است، نه یک مشکل غذایی.

در سطح ملی، کووید-19 باعث شده تعداد خانوارهای کانادایی که می گویند عدم امنیت غذایی دارند از 10.5 درصد به 14.6 درصد برسد.

تعجبی ندارد که پاسخ کلیدی سیاست گذاری عمومی به پاندمی بر پایه درآمد است. برنامه یاری اقتصادی اضطراری کانادا تا امروز با هزینه 72.5 میلیارد دلار به 8.7 میلیون نفر تعلق گرفته است. حالا 37 میلیارد دلار دیگر قرار است به تدابیر جایگزین تخصیص پیدا کند.

کفایت مزایای محل کار حیاتی خواهد بود چون با استناد به داده های فدرال پیش از پاندمی 65 درصد از خانوارهایی که عدم امنیت غذایی داشتند، به درآمد خودشان متکی بودند.

با این حال، با عظیم ترین چالش ها متوجه کانادایی هایی است که صلاحیت دریافت مزایای بیمه اشتغال و یاری اقتصادی جدید را ندارند. این شامل دو میلیون نفری می گردد که در حال حاضر وابسته به یاری اجتماعی استانی هستند. داده های ملی همچنین نشان می دهد که حتی پیش از ضربه پاندمی، 60 درصد از خانوارهای دریافت نماینده یاری اجتماعی با عدم امنیت غذایی روبرو بودند.

بدون توجه به اینکه آیا کانادایی های احتیاجمند می توانند به وسیله یاری اقتصادی، اقتصادیات درآمد منفی یا اعتبار اقتصادیاتی قابل بازدریافت یک درآمد پایه دریافت نمایند یا نه، اولویت باید شمول اجتماعی و کاهش فقر باشد و حذف عدم امنیت غذایی یکی از نتایج معین سیاست گذاری عمومی گردد. خاتمه کار بانک های غذا باید یکی از موارد مورد احتیاج برای اثرگذاری و موفقیت سیاست گذاری ها باشد.

فراتر از کووید-19، ما نباید دیگر نابرابری های خیریه سازمانی و انگ اجتماعی اتکا به ته مانده ها برای اهدا به افرادی که احتیاجمند هستند را تحمل کنیم. باید خیلی وقت پیش عدم امنیت غذایی جور دیگری قاب بندی می شد و به عنوان مسئله ای در ارتباط با عدم امنیت درآمدی دیده می شد تا از این مسئله اطمینان حاصل گردد که سیاست گذاری عمومی با در نظر دریافت حقوق انسانی انجام می گردد.