نقدی بر بیست و هشتمین نمایشگاه بین المللی چاپ و بسته بندی - مجله جهانگیر

متن این یادداشت به توضیح زیر است؛

چند سالی است که یکی از رویداد مهم و سالیانه صنعت چاپ از دوران اوج و رونق خود فاصله گرفته است، بر اثر تحریم ها از واژه بین المللی در همان حد نام و دکور، چیزی باقی نمانده و به واسطه ویروس کرونا، استقبال چندانی از آن نشده به خصوص که عدم حضور فعالان و بازدیدنمایندگان استانی خیلی به چشم می آمد.

در سال های قبل به این نکته اشاره داشتم که نمایشگاه بین المللی چاپ از اهداف اولیه خود فاصله بسیار زیادی گرفته و در حد بنگاه بازاریابی داخلی نزول نموده است و این یعنی سال ها است نمایشگاه چاپ و بسته بندی ایران دیگر رویداد مهمی در سطح بین المللی و منطقه نیست.

در سال هایی که نه ویروس کرونا وجود داشت و نه تحریم ها به شدت امروز بود، متاسفانه مدیران نمایشگاه به علت مدیریت های حجره ای و تک بعدی و به وضوح، عدم اطلاع از سمت و سوی حرکت صنعت چاپ در دنیا و علم مدیریت و اجرای نمایشگاه بین المللی، به مرور و هر سال دریغ از پارسال، باعث افت کیفی نمایشگاه چاپ و بسته بندی شده اند.

یکنواختی، عدم تغییر و تحولات به روز، عدم وجود خلاقیت برای بهبود کیفیت ، نداشتن خدمات ویژه برای شرکت غرفه گذاران، نداشتن ارتباطات بین اللملی و جذب بازار بین اللملی، ضعف های اساسی زیر ساخت های نمایشگاه، مدیریت ناکارآمد سازمان نمایشگاه های بین المللی تهران (این مورد سوای از مدیریت مجریان برگزاری است)، پایین بودن کیفیت و دسترسی به امکانات رفاهی، نداشتن استراتژی و برنامه بازاریابی برای بازدیدنمایندگان هدف برای بالا بردن سطح کمی و رونق بخشی به نمایشگاه از جمله مسائل و مشکلاتی است که هر ساله بدون هیچ تغییر مثبتی و غالبا با افت محسوس شاهد آن هستیم.

این نکته که برندهای مطرح، چاپخانه های معتبر و شرکت های مهم صنعت چاپ رغبتی بر شرکت و حضور ندارند گواهی بر این مدعا است و بیشتر غرفه داران دو علت عمده را مطرح می نمایند؛ اول فارغ از سود و زیان غرفه داری صرفا هدف فقط حضور در نمایشگاه را مطرح می نمایند که در اصطلاح عامیانه، ما هم هستیم و هدفی روشن و آن چنانی در پس چنین حضوری دیده نمی گردد.

علت دوم و قابل توجه؛ حفظ غرفه در سالن تعیین و با متراژ تعیین است. اسم این مسأله که در صورت عدم شرکت، شرایط دلخواه مان دیگر تکرار نمی گردد و دسترسی مجدد به سختی امکان پذیر است، موید نوعی جبر ناشی از مدیریت پر اشکال مجریان نمایشگاه است.

برگزاری نمایشگاه چاپ و بسته بندی که شخصا بارها و بارها تاکید نموده و بر ان مصر هستم که نمایشگاه چاپ و بسته بندی ایران متعلق به هیچ شخصی نیست، این نمایشگاه متعلق به صنعت چاپ کشور است، بهبود فرایند اجرایی آن مستلزم تغییر در نگرش ها، مدیریت و حضور گسترده فعالان این حوزه است. در چنین شرایطی که در حال حاضر شاهد آن هستیم، دستاوردی برای صنعت چاپ کشور نداشته مگر آنکه مجریان برگزاری در پی برطرف موانع موجود، کاستی ها و تغییر باشند.

البته این تغییر ابتدا باید از فکر مجریان آغاز گردد تا در عملکرد آن ها مستتر گردد در غیر این صورت درب همچنان بر همین پاشنه خواهد چرخید و صنعت چاپ نفعی از آن نخواهد برد.