موارد مصرف و عوارض جانبی تریامسینولون - مجله جهانگیر

تریامسینولون از دسته داروهای کورتیکواستروئیدی است که فرم کرم و پماد موضعی تریامسینولون برای درمان انواع بیماری های پوستی (به عنوان مثال، اگزما، درماتیت، آلرژی، بثورات پوستی) استفاده می شود.

فرم تزریقی تریامسینولون در شرایط مختلفی استفاده می شود. مانند:

اختلالات آلرژیک

آرتروز

نقرس

بیماری های خونی

مسائل تنفسی

برخی از سرطان ها

بیماری های چشمی

اختلالات روده

بیماری های پوستی

نحوه عملکرد تریامسینولون چیست؟تریامسینولون با سرکوب مهاجرت لکوسیتهای پلی مورفونوکلئر و فیبروبلاست و برگرداندن نفوذپذیری مویرگ ها، التهاب را کنترل می کند یا از التهاب جلوگیری می کند.

همچنین با کاهش فعالیت سیستم لنفاوی، سیستم ایمنی بدن را سرکوب می کند.

نحوه مصرف و دوز مصرفی تریامسینولون به چه صورت است؟

آمپول تریامسینولون10 میلی گرم در میلی لیتر (تزریق داخل مفصلی یا تزریق درون ضایعه)

40 میلی گرم در میلی لیتر (تزریق عضلانی یا داخل مفصلی)

درمان اختلالات روماتیسمی یا آرتروز:

60 میلی گرم عضلانی هر 6 هفته؛ ممکن است با 20 تا 100 میلی گرم عضلانی، در صورت نیاز اضافه شود.

تزریق داخل مفصلی، تزریق درون بافت نرم: در مفاصل بزرگ 15تا 40 میلی گرم تزریق می شود و در مفاصل کوچک و التهاب غلاف تاندون 2.5 تا 10 میلی گرم

درمان درماتوز(درماتوز یک اصطلاح عمومی است که برای توصیف هرگونه نقص یا ضایعه پوستی در پوست استفاده می شود)

تزریق داخل ضایعه:

1 میلی گرم در هر محل تزریق 1 بار یا بیشتر در هفته. بیش از 30 میلی گرم در روز نباشد.

دوز اولیه بسته به بیماری خاص و ضایعه تحت درمان، تزریق داخل ضایعه فرق دارد. ممکن است در فواصل هفتگی یا با تکرار کمتر شود. در صورت فاصله 1 سانتی متر از محل های مختلف ممکن است تزریق شود.

شرایط سیستمیک التهابی و آلرژیک:

60 میلی گرم تزریق عضلانی؛ باید دوز در محدوده 40-80 میلی گرم تنظیم شود.

برای بیماران مبتلا به تب یونجه یا آسم گرده که به تجویز گرده و سایر روشهای درمانی معمولی پاسخ نمی دهند، ممکن است یک تزریق از 40 تا 100 میلی گرم در هر فصل انجام شود.

مالتیپل اسکلروز(یا همان بیماری MS یک بیماری بالقوه ناتوان کننده مغز و نخاع است):

160 میلی گرم عضلانی یک بار در روز به مدت 1 هفته و در پی آن 64 میلی گرم هر روز در مدت زمان 1 ماه.

پماد و کرم تریامسینولونپماد و کرم تریامسینولون را فقط روی پوست استفاده کنید.

از آن در صورت، کشاله ران یا زیر بغل استفاده نکنید، مگر اینکه از طریق پزشک دستور داده شده است.

یک لایه نازک از دارو را روی ناحیه آسیب دیده قرار دهید و به آرامی بمالید، معمولاً 2 تا 4 بار در روز یا طبق دستور پزشک.

ناحیه را نپوشانید، بانداژ نکنید یا آن را نپیچانید، مگر اینکه از طریق پزشک دستور داده شود.

اگر در ناحیه پوشک روی نوزاد استفاده می شود، از پوشک تنگ یا شلوار پلاستیکی استفاده نکنید.

پس از استفاده از دارو، دستان خود را بشویید مگر اینکه از این دارو برای معالجه دست استفاده کنید.

هنگام استفاده از این دارو در نزدیکی چشم، از قرار دادن آن در چشم خودداری کنید زیرا ممکن است بدتر شود یا باعث گلوکوم شود.

از مصرف این دارو در بینی یا دهان خودداری کنید. اگر دارو با چشم، بینی یا دهان تماس پیدا کرد آن ناحیه را با آب فراوان بشویید. 1

عوارض جانبیهنگام استفاده از این دارو روی پوست، ممکن است سوزش، خارش، تحریک یا خشکی رخ دهد. این عوارض باید ظرف چند روز پس از آنکه بدن شما به دارو سازگار می شود، ناپدید شوند. اگر هر کدام از این موارد ادامه پیدا کرد یا بدتر شد، فوراً به پزشک یا داروساز خود اطلاع دهید.

به خاطر داشته باشید که پزشک این دارو را بدین دلیل برای شما تجویز کرده است که نفع آن را بیشتر از خطر عوارض جانبی آن در نظر گرفته است. بسیاری از افرادی که از این دارو استفاده می کنند، عوارض جانبی جدی ندارند.

در صورت بروز هر کدام از این علائم نادر، اما جدی، فوراً به پزشک اطلاع دهید: کشیدگی پوست، نازک شدن / تغییر رنگ پوست، آکنه، رشد زیاد / ناخواسته مو، التهاب یا عفونت فولیکول مو (فولیکولیت).

عفونت های پوستی می توانند هنگام استفاده از این دارو بدتر شوند. اگر قرمزی، تورم یا تحریک پذیری، بهبود نیافت، پزشک خود را مطلع نمایید.

به ندرت ممکن است این دارو از پوست به جریان خون جذب شود. این مسئله می تواند منجر به افزایش سطح کورتیکواستروئید شود. این موارد بیشتر در بچه ها و افرادی که از این دارو برای مدت زمان طولانی و یا در ناحیه وسیعی از پوست استفاده می کنند، رخ می دهند. در صورت بروز هر کدام از موارد زیر به پزشک خود اطلاع دهید: خستگی غیرمعمول / شدید، کاهش وزن، سردرد، تورم مچ پا / پاها، افزایش تشنگی / ادرار، مسائل بینایی.

واکنش آلرژیک بسیار جدی به این دارو نادر است. اما اگر متوجه بروز علائم واکنش شدید آلرژیک شدید، از جمله: بثورات پوستی، خارش / تورم (به ویژه در صورت / زبان / گلو)، سرگیجه شدید، مشکل تنفسی، فوراً به پزشک مراجعه کنید. 2

موارد منع مصرف تریامسینولونحساسیت مفرط شناخته شده نسبت به اجزای فرآورده های آدرنوکورتیکوئیدی، عفونتهای قارچی سیستمیک.

موارد احتیاط: زخم گوارشی، بیماری کلیوی، زیادی فشار خون، استئوپروز، دیابت، اختلالات ترومبوآمبولیک، حملات تشنجی، میاستنی گراو، نارسایی احتقانی قلب (CHF)، سل، کم کاری تیروئید، سیروز کبدی، بی ثباتی هیجانی، تمایلات سایکوتیک، دیورتیکول، کولیت اولسروز، آناستوموز روده ای، هپاتیت، هرپس چشمی.

توجه : از آنجایی که تریامسینولون استعداد ابتلا به عفونت را افزایش می دهد و نشانه های عفونت را پنهان می سازد، این دارو نباید (به جز در موارد مخاطره آمیز) در بیماران مبتلا به عفونتهای ویروسی یا باکتریایی که از طریق داروهای میکروبی کنترل نشده اند، تجویز شود.

تداخل دارویی تریامسینولوندر صورت مصرف همزمان با داروهای خوراکی ضد انعقاد ممکن است به ندرت اثر این داروها را کاهش دهد.

گلوکوکورتیکوئیدها متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلاتها را افزایش می دهند.

این دارو سبب بروز زیادی قند خون می شود. در نتیجه، تنظیم مقدار مصرف انسولین یا داروهای خوراکی پایین آورنده قند خون در بیماران دیابتی که این دارو را مصرف می کنند، ضروری است.

تریامسینولون سبب کاهش پتاسیم خون ناشی از مصرف مدرها یا آمفوتریسین B را افزایش می دهد. کاهش پتاسیم خون ممکن است خطر مسمومیت را در بیمارانی که به طور همزمان گلیکوزیدهای دیژیتال مصرف می کنند، افزایش دهد.

باربیتوراتها، فنی توئین و ریفامپین ممکن است با افزای ش متابولیسم کبدی کورتیکواستروئیدها موجب کاهش اثر این دارو شود.

کلستیرامین و ضد اسیدها با جذب سطحی کورتیکواستروئیدها و در نتیجه کاهش جذب آنها اثر تریامسینولون را کاهش می دهند.

مصرف همزمان با استروژنها ممکن است متابولیسم تریامسینولون را از طریق افزایش غلظت ترانس کورتین کاهش دهد.

مصرف همزمان با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، ممکن است خطر بروز زخم گوارشی را افزایش دهد. 3

پی نوشت:

1.www.doctoreto.com

2.www.rastineh.com

3.www.mamasite.ir

منبع: راسخون