در باب حاشیه اخیر سینما و یک توصیه از کیومرث پوراحمد

به گزارش مجله جهانگیر، چند روزی است که جلسه شورای صنفی نمایش برگزار شده اما ترکش های مربوط به حاشیه های آن همچنان ادامه دارد و سینماگران در فضای مجازی و رسمی نسبت به مدیران سازمان سینمایی واکنش دارند از جمله کیومرث پوراحمد که تاکید می نماید این میزهای مدیریتی همیشگی نیست.

در باب حاشیه اخیر سینما و یک توصیه از کیومرث پوراحمد

به گزارش خبرنگاران، صبح روز دوشنبه، 22 اردیبهشت ماه جلسه ای در سازمان سینمایی با حضور اعضای شورای صنفی نمایش برگزار گردید که از یک سو گفته می گردد فقط برای تقدیر از اعضای پیشین بوده و از طرفی دیگر می گویند با هدف انتخاب اعضای جدید شورا هم بوده است. این جلسه با حضور و انتخاب محمد حسین فرح بخش از سوی سازمان سینمایی به عنوان نماینده تهیه نمایندگان همراه بود، آن هم به این بهانه که باید در دو گروه تهیه نمایندگان تجمیع اتفاق می افتاد و حال که چنین نشده، خود سازمان نماینده انتخاب می نماید.

به جز این مسئله، در صحبت های مطرح شده، اینکه چه کسی نماینده کانون کارگردانان خانه سینما بوده هم محل اختلاف است، چون محسن امیریوسفی می گوید، در ابتدای جلسه به طور شفاهی گفته که نماینده کانون رضا درمیشیان است و طرف مقابل که گویی فقط معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی (محمد مهدی طباطبایی نژاد) و فرح بخش هستند، ماجرا را شکل دیگری روایت می نمایند؛ به طوری که فرح بخش قاطعانه تاکید می نماید، چون امیریوسفی این بار رییس نشده، الان معترض است. در واقع هر دو طرف همدیگر را به گفته های کذب متهم می نمایند و سخن دیگری را خلاف واقع می دانند.

اما اتفاق اصلی و مهمی که بعد از این جلسه رخ داد، تقابل علنی و متفاوت بعضی سینماگران و نیز خانه سینما با سازمان سینمایی بود که شاید برای اولین بار در چند سال گذشته و پس از اتفاق های زمان دولت پیشین، رخ داد. خانه سینما تقریبا در تمام هفت سال گذشته یعنی پس از بازگشایی خانه سینما در دولت یازدهم، با نوعی محافظه کاری بویژه در برخورد با سازمان سینمایی عمل کرد و به همین دلیل بارها مورد انتقاد رسانه ها و حتی اعضای خود نهاده شد. اما حالا در آخرین سال فعالیت این دولت، مواجهه ای جدی و همراه با هشدار از تکرار کشمکش های چند سال قبل به وجود آمده است.

پوراحمد: مدیران اندک زمانی پشت میزی هستند و بعد نیستند

جدیدترین واکنش یکی از سینماگران نسبت به اتفاق های هفته قبل به کیومرث پوراحمد مربوط می گردد.

این کارگردان سینما در پی حاشیه های پیش آمده پس از جلسه شورای صنفی نمایش و اظهارات معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی در یادداشتی که در اختیار خبرنگاران قرار داده نوشته است: حضور یک نفر نماینده کانون کارگردانان در رأس شورای صنفی یادگار زنده یاد سیف الله داد است. نظر آن آزادمرد این بود که همین یک نفر کافی است تا مراقب اکران فیلم های فرهنگی باشد. منظور من و منظور سیف الله داد از فیلم فرهنگی مطلقاً فیلمی نیست که تماشاگر را به چرت زدن وامی دارد. اگرچه هرنوع فیلمی برای سلیقه های گوناگون باید ساخته و اکران گردد. اما حتی فیلم های ارزشمندی که ظرفیت فروش خوب هم داشته باشند، اگر به یکی از معدود محافل سرمایه سالار وابسته نباشند سرنوشت شان این است که در اکران بسوزند و تهیه نماینده پشت دستش را داغ کند.

بزرگداشت دریافت برای نازنینی مثل سیف الله داد کار بسیار شایسته­ است، اما شایسته تر آن است که افکار و اهداف او را از یاد نبریم و راهش را ادامه دهیم.

بدون حضور کارگردان، تصمیم گیرنده چند سینمادار خواهند بود که پخش نماینده و تهیه نماینده هم هستند و فراوری هر گونه فیلمی که با ذائقه سینمادار جور در نیاید باید در مرحله اکران بسوزد تا تهیه نماینده اش اگر بخواهد به حیاتش در سینما ادامه بدهد، برود دست بوس حضرات و پنبه ذوق و قریحه و سلیقه و زیباشناسی و تعهد را از گوشش در بیاورد و گوش و چشم بسپارد به آن چه سالاران سرمایه امر می فرمایند. و سینما دربست در اختیار ابتذال، کپی برداری و کلیشه قرار خواهد گرفت.

پوراحمد ادامه داده است: این مطلب (با تغییری اندک) در تاریخ بیست و پنجم اسفندماه سال 1388 در خبرگزاری خبرنگاران منشر شده بود که می­بینی بعد از یازده سال، چقدر وصف الحال است. و حالا فقط می­ خواهم دو نکته به این مطلب اضافه کنم؛ اولی خطاب به مدیرکل محترم اداره نظارت و ارزشیابی است:

سال هشتادوچهار، شخصی پشت همین میزی که شما نشسته اید نشسته بود که خیـلی اُلدُورم بُلدُورم می­ کرد و به خیـال خـودش خیلی­ خیلی بود و خیال می­ کرد بر همه کائنات آقایی می­ کند. (خدای ننموده منظورم شما نیستید. آن آقا اینجوری بود). ایشان مدتی کوتاه بعد از حضورش پشت میز مدیرکلی رفت که رفت، اصلا محو شد. فکر نمی­ کنم هیچ یک از اهالی سینما بداند او الان کجاست و به چه شغل و حرفه­ای مشغول است. همیشه هم همین جور بوده. مدیران اندک زمانی پشت میزی هستند و بعد نیستند.

اما فیلمسازانی که فیلم­های ماندگار ساخته اند تا همیشه زنده اند حتی اگر در قید حیات نباشند.

شما فکر کنید بیلی وایلدر، عباس کیارستمی، آیزنشتاین. هاوارد هاکز، علی حاتمی، اینگمار برگمن، سهراب شهید ثالث، هیچکاک ، مرتضی آوینی و... هر یک سال هاست که میان ما نیستند، اما با آثارشان همچنان زنده اند.

شاعرترین شاعر ایران احمد شاملو که به اندازه سه تا آدم برای فرهنگ ایران زمین کار نموده است (سرودن شعر، ترجمه، کتاب کوچه، سردبیری نشریه­ های فرهنگی و شعرخوانی) می­گوید: (نقل به مضمون) ابداً مهم نیست که من چند تا شعر گفته ام و چه شعرهایی یا چه کارهای دیگری نموده ­ام، مهم این است که چقدر آدم بوده ام ...

بنابراین می­ خواستم جسارتا به مدیر کل محترم نظارت و ارزشیابی عرض کنم که ماندن نام نیک قاعدتا مهمتر است از اینکه الان چه می­ کنید یا نمی­ کنید.

قضایای انتخابات شورای صنفی را به وسیله دوستانِ سینمایی و سایت­های صنفی که اخبارش برایم ارسال می ­گردد مطلع شدم.

نکته دوم که می­ خواستم بگویم این است که بی کم و کاست و بدون تردید از مواضع کانون کارگردانان دفاع می­ کنم. والسلام.

حمایت از کانون کارگردانان

همچنین کامران قدکچیان، رئیس اسبق شورای صنفی نمایش هم در یادداشتی به انتقاد از عملکرد سازمان سینمایی در مورد شورای صنفی پرداخته و گفته است: متاسفانه همیشه مدیران تصور می نمایند که به برکت وجود آن هاست که سینما وجود دارد. هیچکدام نمی دانند که از وجود این سینماگران است که آن ها مدیرند.

او افزوده: کانون کارگردانان سینمای ایران به درستی در مقابل عمل غیرصنفی آن ها موضع گرفته است و همچنان باید به راهش ادامه دهد و مطمن باشد که اعضاء پشت او ایستاده اند.

مهدی رحمانی هم طی یادداشتی به انتقاد از عملکرد سازمان سینمایی در مورد شورای صنفی پرداخت و در این باره نوشت: حذف اندیشه آزادِ موثر و جایگزینی آن با جریان اندیشه انتخابی (انتصابی)، کوشش تمامیت خواهانه ای است که سال هاست کمر به حذف کارگردان به مفهوم مولف و تبدیل آن به کارگزار فراورینماینده بسته است. ایجاد کمپانی های انحصاری فیلمسازی به بهانه های واهی آخرین حربه برای حذف تفکر در سینماست و کوشش برای جلوگیری از حضور کارگردانان سینمای ایران در شورای اکران، یکدست کردن چرخه فراوری به مصرف اندیشه های مبتذل با شمایل متفاوت و گاه پوست شیر را تسهیل می نماید. حرکت کانون کارگردانان سینمای ایران این روزها در جهت کوشش برای بقای سینمای با اصالت ایران، روزنه امیدی است در جدالی نابرابر.

جدال رسانه ای بر سر شورای صنفی نمایش

البته پیش از این واکنش ها و در واقع یک روز پس از برگزاری جلسه، محسن امیریوسفی که رییس قبلی شورای صنفی نمایش بود در مصاحبه ای با خبرنگاران به توضیح ماجرا پرداخت و گفت که آن جلسه با هدف حذف کانون کارگردانان، صنف تهیه نمایندگان و خانه سینما برگزار گردیده بود و به همین دلیل انتخابات انجام شده در آن روز را فاقد مآغازیت دانست.

صحبت های او با پاسخ محمدحسین فرح بخش همراه بود که خود را مستقل ترین آدم این سینما دانست و در عین حال به اینکه نماینده سازمان سینمایی شده افتخار کرد.

او به صراحت اعلام نمود که انتخاب او توسط طباطبایی نژاد و حسین انتظامی بوده تا با این کار اولا تهیه نمایندگانی که زیر بار یکپارچه شدن نرفتند مجازات شوند و بعد هم جلوی تمامیت خواهان گرفته گردد.

او همچنین به انتقاد از امیریوسفی پرداخت که این شورا را دولتی نامیده بود و گفت: در دوره شما هم نماینده تهیه نمایندگان به همین شکل فعلی انتخاب شد و توسط معاون نظارت و ارزشیابی. آیا آن موقع دولتی نبود؟ پس معلوم است چون رییس نشده اید، مخالفت می کنید.

این جدل های رسانه ای که هر دو طرف نوع روایت متفاوتی از بخشی از ماجرا دارند، با اظهار نظرهای دیگری ادامه پیدا کرد.

ابوالحسن داودی که سابقه ریاست شورای صنفی نمایش را دارد، در گفت وگویی با ایلنا با اشاره به اینکه معاون نظارت و ارزشیابی باید در چنین موردی با تدبیر بیشتری عمل می کرد و نیز با اشاره به استدلال طباطبایی نژاد که اعلام نموده بود انتخاب فرح بخش براساس بندی از نظام نامه اکران صورت گرفته، گفته است: ما شبیه این برخورد دولتی متکی بر اختیارات قانونی را در ابعاد گسترده تر و توان اجرایی بالاتر، در دوره مدیریت آقای شمقدری هم داشتیم که تمایل داشت با تکیه بر قانون، کار را به تعطیلی خانه سینما بکشاند ولی عملا دیدیم که نتیجه تاریخی این برداشت غلط از اختلافات ذاتی اهالی سینما به چه ضایعه ای برای خودشان تبدیل شد.

او با بیان اینکه در این ماجرا فقط یک شخص مورد نظرش نیست و کل مدیریت دولتی را در بخش فرهنگ خطاب قرار می دهد، تاکید نموده است: به شدت نگرانم که این داستان، همچون یک آوار سنگین بر سرشان فرود بیاید. شخصا بر اساس تجربه ای که از روانشناسی کلی جامعه سینما دارم، می دانم که حرکاتی مثل این، به ناگهان می تواند باعث قرار دریافت اهل سینما پشت هم گردد، آنهم برای مقابله ای که در شرایط کنونی، نباید شکل گیرد و برخوردی دوسر باخت است.

بعد از این اظهارات، فرح بخش باز هم در مقام پاسخگویی برآمد و در یادداشتی با انتقاد از اینکه داودی شورای جدید را دولتی خوانده، نوشت: سابقه تاسیس شورای صنفی نمایش به سال 76 بازمیگردد و پیشنهادی که از سوی اتحادیه تهیه نمایندگان برای تشکیل شورا مطرح شد. در آن موقع مقرر شد شورا با حضور پنج سینمادار و پنج تهیه نماینده که ارکان اصلی اکران بودند راه بیفتد. اتحادیه تهیه نمایندگان پیشنهاد کرد سیف الله داد یک کارگردان را از کانون کارگردانان به شورا اضافه کند و این چنین شد که حسین زندباف از کانون وارد شورا شد. در آن موقع همیشه رییس شورای صنفی نمایش از صنف تهیه نمایندگان بود که رکن اساسی فراوریند و مالک اثر در پخش.

این روال ادامه داشت، تا زمان معاونت سینمایی محمدحسن پزشک، یعنی همان زمان که منوچهر محمدی مدیرعامل خانه سینما و ابوالحسن داوودی رییس هیات مدیره شد. در این زمان بود که علیرغم مخالفت اتحادیه، شورای صنفی نمایش را به خانه سینما بردند و در این انتقال، تیم سه نفره پزشک-محمدی-داوودی نقش اصلی را بازی کردند. آنجا بود که اتحادیه تهیه نمایندگان، نماینده ای را برای شورا معرفی نکرد و این شد که خود ارشاد محمدرضا تخت کشیان را به عنوان تهیه نماینده وارد شورای صنفی نمایش کرد. عجبا که آن موقع ابوالحسن داوودی کمترین انتقادی از ارشاد نکرد؟ آیا آن موقع نماینده تهیه نمایندگان در شورا، انتصابی نبود؟! آقای داوودی! شما با قدرت دولت، شورا را به خانه سینما بردید و ریاست کارگردانان در شورا را باب کردید که کاملا غیرحرفه ای و غلط بود.

او ادامه داده است: در سال 1393 و در زمان ریاست ایوبی بر سینما، اصغر بانکی از کانون پخش نمایندگان و بنده از طرف تهیه نمایندگان برای حضور در شورای صنفی نمایش به ارشاد معرفی شدیم و ابوالحسن داوودی از جانب کارگردانان. با این حال ارشاد من و بانکی را قبول نکرد و خودش از مرتضی شایسته و محمد نیک بین دعوت کرد وارد شورا شوند و البته که داوودی رییس آن شورا شد و با روی باز از نمایندگان دولت استقبال کرد. چطور انتصابات دولتی در شورایی که داوودی، رییس اش بود موجب نگرانی ایشان نشد!؟ چگونه دو سال رییس شورایی بودید که حتی جلساتش هم در وزارت ارشاد تشکیل می شد؟

هشدار خانه سینما به انتظامی

تمام این جنجال ها با بیانیه خانه سینما به مرحله ای جدی تر وارد شد. یک روز پس از جلسه اشاره شده در وزارت ارشاد، خانه سینما اطلاعیه ای را صادر کرد مبنی بر اینکه پس از آنالیز تمام جوانب نسبت به اتفاق های جلسه شورای صنفی نمایش اعلام موضع می نماید.

پایان در آخرین ساعات روز چهارشنبه 24 اردیبهشت، خانه سینما در نامه ای خطاب به حسین انتظامی، رییس سازمان سینمایی با بیان اینکه شیوه غیر مرسوم و حتی غیرطبیعی معرفی شورای صنفی جدید به هیچ وجه مورد تایید خانه سینما، تهیه نمایندگان و کارگردانان نیست خواهان توقف فوری این فرایند شد و هشدار داد که در غیر اینصورت دور جدیدی از کشمکش ها آغاز می گردد.

در بخشی از این نامه با اشاره به شرایط بحران اجتماعی- مالی ناشی از کرونا و اینکه در چنین شرایطی کدام عقل سلیمی تشدید تقابل با نهاد صنفی را جایگزین تعامل سازنده برای فردای بهتر سینمای جمهوری اسلامی ایران نموده است؟ آمده بود: مشی صواب آن است، دولت و سازمان سینمایی اگر توان برطرف کل مضایق را ندارند، زخمی بر این پیکره گرفتار وارد نسازند.

روشن است که شورای صنفی نمایش در امسال و پس از بازگشایی احتیاجمند حداکثر عقلانیت، تدبیر و تمشیت امور است و این میسر نمی گردد مگر آنکه هم از جهت ساز و کار اجرایی، این شورا واقعاً منتخب اصناف و اصناف نیز مقید به معرفی نمایندگانی باشند که برای معضلات پساکرونا طرح و برنامه داشته باشند.

لذا از جنابعالی تقاضا داریم عاجلاً این فرایند متوقف گردد و نمایندگان مرسوم و ذی مدخل با نظارت عالیه خانه سینما معرفی شوند. در غیر این صورت، هشدار جدی، روشن و صریح خانه سینما این است که بیم آن می رود در شرایطی که حداکثر آرامش در این روزها و ماه های آینده احتیاج مبرم جامعه سینمایی است دور جدیدی از کشمکش های بی حاصل آغاز گردد که متضرر اصلی آن سینمای کشور است . بدیهی است خانه سینما بنابر وظیفه ذاتی و قانونی خود ملزم به صیانت از اصناف ذینفع (انجمن سینماداران، انجمن صنفی پخش نمایندگان ، شورای عالی تهیه نمایندگان و انجمن صنفی کارگردانان) خواهد بود و از هر اقدامی در تثبیت آرامش و دفاع از اصناف عضو خود دریغ نخواهدکرد.

پاسخ انتظامی به خانه سینما و چند واکنش

ساعتی بعد حسین انتظامی در حساب توییتر خود به این نامه واکنش نشان داد و نوشت: شورای صنفی نمایش قرار نیست در جایی غیر از خانه سینما تشکیل گردد. با یک خبر نادرست به دنبال ایجاد نگرانی صنفی و دوقطبی سازی اند. دولت متوجه اعتبار نهادهای مدنی هست. من هم که خاستگاه صنفی دارم، در پاسداری از این سیاست دولت جدّی ترم چرا که قدر و قدرت نهادهای مدنی را می دانم.

اما همین پاسخ کوتاه واکنش منیژه حکمت را در پی داشت که نوشت: آقای انتظامی! مشکل سینمای ایران مکان نیست، مشکل در اتاق های دربسته شما و جلساتتان با افراد خاص برای تصمیم گیری می باشد. جلسه دو روز پیش در معاونت سینمایی و آن انتصابات ثابت نموده که شما هیچ اعتقادی به نهادهای مدنی ندارید.

ابراهیم ابراهیمیان هم در واکنش به توییت انتظامی نوشت: آقای انتظامی، برادر عزیز، کارهای اخیرتان اصلا بوی حمایت از نهادهای مدنی و صنفی نمی دهد که هیچ، می ترسم همچون دولت های قبل به گِل دریافت در خانه سینما ختم گردد.

و حالا بعد از مرور تمام این اتفاق ها سوال این است که آیا جلسه شورای صنفی نمایش که طبق پیگیری خبرنگاران به روال گذشته قرار است روز یکشنبه (28 اردیبهشت ماه) برگزار گردد، با همین اعضایی که هفته پیش معرفی شده اند برگزار خواهد شد؟ و اگر این اتفاق بیفتد با توجه به تاکید خانه سینما مبنی بر توقف این فرایند، باید شاهد نزاع جدی بین خانه سینما و سازمان سینمایی باشیم؟

منبع: خبرگزاری ایسنا
انتشار: 21 تیر 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: jahangirrazmi.ir شناسه مطلب: 793

به "در باب حاشیه اخیر سینما و یک توصیه از کیومرث پوراحمد" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "در باب حاشیه اخیر سینما و یک توصیه از کیومرث پوراحمد"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید