طراحی لوگو: آرمانی از جنس جنبش دانشجویی - مجله جهانگیر

جهت دریافت مشاوره خدمات طراحی لوگو از بهترین و باتجربه ترین طراحان کشور همراه ما باشید. از طراحی لوگو و آرم تجاری تا برندینگ حرفه ای را با بهترین قیمت از نماشو بخواهید.

گروه دانشگاه خبرنگاران، زینب سادات قریشی محمدی؛ در پاسخ به این سوال که جنبش دانشجویی آرمانی کدام است؟ ابتدا باید به تعریفی جامع و مانع از آن برسیم و در ادامه سایر ابعاد موثر را آنالیز کنیم. که به مناسبت روز دانشجو این بحث را مورد کنکاش قرار دادیم و حال در قالب یادداشتی اجمالی ارائه می کنیم. جنبش دانشجویی را می توان عمل جمعی، داوطلبانه، اختیاری و جهت دار دانشجویان به منظور ایجاد تغییر و تحول سیاسی اجتماعی تعریف کرد. هم چنین کوشش جمعی از دانشجویان برای پیشبرد یا مقاومت در برابر دگرگونی های اجتماعی در جامعه ای که خود جزئی از آن محسوب می شوند نیز تعریف می گردد. بنابراین نمی توان هر عمل جمعی دانشجویی را جنبش دانشجویی دانست.

بلکه جنبش دانشجویی؛ آن حرکت جمعی است که افراد حاضر در آن، با قصد ایجاد تغییر و تحول سیاسی اجتماعی وارد صحنه می شوند و حتی در بعضی مواقع به قصد ایستادن در مقابل بعضی تغییرات و تحولات سیاسی اجتماعی، آغاز به فعالیت می نمایند. در واقع این دانشجویان، جمع خود برانگیخته هستند که تغییر و تحول سیاسی اجتماعی و... را جستجو می نمایند که فرایند این تغییر و تحولات می تواند بسیار گسترده باشد. دو ویژگی اساسی یعنی پرسشگری، روحیه چون و چرا کردن در قبال قضایای که منافع و یا اضراری کوتاه مدت یا بلند مدت برای جامعه داشته باشد و بعلاوه آرمان خواهی و کمال گرایی و نفی مناسبات تبعیض آمیز اجتماعی، باعث شده که جنبش دانشجویی از سایر جنبش هایی نظیر جنبش کارگری و یا جنبش حقوق زنان متمایز باشد.

به صورت کلی همه تاریخ حیات جنبش دانشجویی را می توان در سه مقطع؛ چپ گرایی از سال 1322 تا 1355، اسلام گرایی از سال 1342 تا سال 1373 و راست گرایی از سال 1374 تا به امروز دسته بندی و آنالیز کرد. که مجال کوتاه و بحث پیرامون این موضوع مفصل بوده و به ذکر همین موارد بسنده می کنیم. ساخت اجتماعی طبقاتی جنبش دانشجویی در ایران نیز در سه بحث مستقل و کلان جامعه شناسی سیاسی قابل آنالیز است، مدل اول قالب جنبش های اجتماعی یا جنبش دانشجویی همچون جنبش اجتماعی است. مدل دوم جنبش های روشنفکری و در نهایت مدل سوم جنبش های طبقه میانه نو را در بر می گیرد. در بخش گفتمان های فکری فرهنگی حاکم بر جنبش دانشجویی در ایران نیز، با نگاهی کلی به گذشته تاریخ سیاسی و ساخت اجتماعی طبقاتی جنبش دانشجویی ایران؛ می توان از حاکمیت سه گفتمان کمونیستی مارکسیستی، لیبرالیستی و اسلامی نام برد.

به صورت کلی و جنبش دانشجویی در ایران، به شکل دهی و شکل گیری مسائل و حوادثی منجر شده که از جمله آنها می توان به شکل گیری، رشد احزاب، گروه ها و دسته های سیاسی در سه پلان؛ کمونیستی، لیبرالیستی و اسلامی و بعلاوه سیاسی شدن دانشجویان و گاه تنفر آنها نسبت به سیاست و حکومت و بعلاوه کوشش های سیاسی همچون واقعه 16 آذر 1332 اشاره نمود. حال از آنجایی که تحلیل تحولات تاریخ معاصر، بدون آنالیز و شناخت عملکرد مجموعه های اجتماعی امکان پذیر نیست و دانشگاه و جنبش دانشجویی هم به عنوان یکی از مهمترین نهادهای فعال جامعه از این قاعده مستثنا نیستند و بعلاوه دانشجو، دانشگاه و اجتماعات سطح جامعه نیز به علت ساخت انتقادی و تبعیت از متدولوژی پرسشگری در قالب نقش های مختلف تأثیرگذارند؛ میتوان به اهمیت شناخت و آنالیز اتوپیایی جنبش دانشجویی بیش از گذشته اشاره نمود.

در این میان متاسفانه شاهد هستیم که خط مشی جنبش های دانشجویی در سال های اخیر در بخش کثیری صرفاً در پی ارائه راهکارهای سیاسی قدرت در تمام زمینه ها بوده که این مسئله نهایتاً منجر به سیاسی شدن جنبش دانشجوئی و تمام شئونات اجتماعی مربوط به آن خواهد شد. اما باید بدانیم که این امر فی نفسه با فلسفه وجودی جنبش دانشجویی در تضاد بوده؛ چرا که حرکت جمعی فرهیختگان جهت درک مسائل و ارائه راه چاره ها، محتاج شناخت ملموس، واقعی و عینی تحولات اجتماعی به دور از هرگونه تندروی می باشد. هرچند که ارائه راهکارهای سیاسی در بعضی موارد نیز امکان پذیر است ولی این سیاسی شدن هرگز نباید به صورت افراطی و آرمان غالب جنبش های دانشجویی درآید.

به صورت کلی جنبش دانشجویی باید ضمن برخورداری از تعهد اجتماعی، به رسالت اجتماعی خویش نیز توجه داشته باشند و در اجرای آن بکوشد. بعلاوه توجه دقیق و عمیق به حوزه آسیب شناسی حرکت دانشجویی و آنالیز کارشناسانه مواردی که جنبش ها را به رکود و یکسو نگری می کشاند را در دستور کار خویش قرار داده تا از این طریق بتوانند جهت تعالی و رشد مادی و معنوی خویش و به تبع جامعه خود را به ارمغان آورند.

زینب سادات قریشی محمدی - دبیرانجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی

انتشار یادداشت های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن به وسیله خبرنگاران نیست و صرفاً منعکس نماینده نظرات گروه ها و فعالین دانشجویی است.