غار وزمه اسلام آباد غرب وجود انسان نئاندرتال در ایران را اثبات کرد - مجله جهانگیر

ایرنا: نتایج پژوهش جدیدی توسط متخصصین موزه ملی ایران و چندین موسسه دیگر در ایران و فرانسه از جمله دانشگاه بوردو وجود انسان نئاندرتال در ایران را به اثبات رساند.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان کرمانشاه به ایرنا گفت: نتایج مطالعات یک دندان انسان کشف شده در غار وزمه که این هفته در ژورنال بین المللی تطور انسان منتشر شد، بطور قطع ثابت می نماید انسان نئاندرتال در زاگرس می زیسته است.

امید قادری اضافه نمود: با توجه به اهمیت نتایج این پژوهش دندان یافت شده موزه ملی ایران بزودی آن را در این موزه به نمایش خواهند گذاشت.

وزمه به تردیدها سرانجام داد

همچنین طبق گفته مسئول بخش پارینه سنگی موزه ملی و از نویسندگان مقاله، این دندان آسیای کوچک مربوط به یک کودک نئاندرتال است که در زمان مرگ بین 6 تا 10 سال سن داشته است.

فریدون بیگلری اضافه نمود: این دندان در اواخر دهه 1370 طی پژوهش های باستان شناسی دشت اسلام آبادغرب که با راهنمایی کامیار عبدی انجام می گرفت در غار وزمه کشف و از آن موقع تاکنون چندین بار با استفاده از شیوه های مختلف آنالیز و مطالعه شده است.

او در ادامه گفت: در مطالعه اخیر این نمونه با استفاده از دستگاه تصویربرداری سه بعدی میکرو سی تی به وسیله پرتو ایکس بُرش نگاری شد و از این طریق بخش های داخلی از جمله محل اتصال عاج به مینای دندان آنالیز و اندازه گیری شد. این تصویر برداری سه بعدی مینا و عاج دندان تعیین کرد که نمونه وزمه دارای ویژگیهای دندان انسان نئاندرتال است و از سوی دیگر تاج دندان در این نمونه از لحاظ ابعاد از بزرگترین نمونه های دندانی انسانهای اواخر پلیستوسن است.

وی اضافه نمود: با توجه به اینکه انسان نئاندرتال قبل از 40 هزار سال پیش منقرض شده، نمونه غار وزمه بایستی بیش از 40 هزار سال و کمتر از 70 هزار سال قدمت داشته باشد.

وی گفت: اهمیت این یافته در این است که براساس انتشارات آکادمیک موجود تاکنون تنها یک استخوان انسان دوره پارینه سنگی میانی در ایران یافت شده که مربوط به کاوش غار بیستون در سال 1328 است. در سال گذشته نیز خبر کشف یک دندان نیش یک کودک نئاندرتال در پناهگاهی نزدیک کرمانشاه در رسانه های جمعی مطرح شد، اما چون هنوز نتایج آنالیز آن در سطح آکادمیک منتشر نشده، نمی توان درباره آن اظهار نظر قطعی کرد.

بیگلری در پایان گفت: از آنجا که شماری از پژوهشگران در انتساب استخوان بیستون به انسان نئاندرتال یقین کامل ندارند، دندان یافت شده در وزمه به این تردیدها سرانجام داد و با انتشار مستندات جدید در ژورنال بین المللی تطور انسان، ایران نیز در لیست کشورهایی نهاده شد که بقایای انسان نئاندرتال در آن کشف شده است.

گفتنی است غار وزمه در تاریخ 14 اسفند 1385 با شماره ثبت 17843 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

برای آشنایی بیشتر با ویژگی انسان های نئاندرتال اطلاعاتی که برگرفته از سایت ویکی پدیا است، بازنشر داده می گردد.

در 2 دهه اخیر، باستان شناسان در بارهٔ نئاندرتال ها که بیش از 200 هزار سال پیش در اروپا و آسیا ساکن بودند و حدود 40 هزار سال قبل بطور اسرارآمیزی ناپدید شدند، تحقیقات زیادی نموده اند. مهم ترین بخش این تحقیقات، شامل آنالیز شباهت سبک زندگی و رفتارهای اجتماعی نئاندرتال ها با هوموساپین ها (انسان های خردمند) است. اشیای باقی مانده از نئاندرتال ها به خصوص زیورآلاتشان که استفاده های نمادین داشته و نشانگر فرهنگ آن ها بوده، اساسی ترین سند برای آنالیز رفتار آن ها و مقایسه اش با رفتارهای انسان های مدرن است.

بعضی ژن ها میان نئاندرتال ها و انسان امروزی مشترک است، این به آن دلیل است که نئاندرتال ها و اجداد انسان مدرن زمانی که تازه از آفریقا بیرون آمده بودند با یکدیگر آمیزش داشتند. بدن نئاندرتال ها برای زندگی در آب و هوای سرد سازگاری یافته بود، بطور مثال آن ها کاسه سر بزرگ داشتند، کوتاه قامت اما بسیار قوی بودند و دارای بینی بزرگی بودند، ویژگی هایی که مطلوب آب و هوای سرد است.

طبق تخمین ها اندازهِ کاسهِ سر آن ها و مغز بزرگتر از انسان های مدرن بوده است، با این وجود در این آنالیز ها بدن قوی تر آن ها در مقایسه با انسان امروزی در نظر گرفته نشده است. بطور میانگین، نئاندرتال های مذکر دارای قد 165 سانتی متر، از نظر وزنی سنگین و به دلیل فعالیت بدنی زیاد دارای استخوان بندی قوی بوده اند. بلندی زن های نئاندرتال بین 153 تا 157 سانتی متر بوده است.