پرتره ای تماشایی از مرجانه گلچین - مجله جهانگیر

کجایی ای با من همچون رودها آبی ؟

در حال گریختن از کدام اندوهی ؟

کجا باز پیدایت کنم ،

تا باز به نجوا بگویی :

- چه خوب است که گلوی آدمی ،

از شیشه نیست ،

و بغض را کسی نمی بیند .

ای که نرمای خوبِ دستت ،

در دست من ،

دیدار دریاست با کویر !

به من بگو باز :

- چه سعادتی !

که از خیل دشمنان ،

هنوز پوستی داریم ،

که در زیر آن مخفی بشویم .

دیگر نه جای من ،

نه جای توست .

بیا از سقف تیره شهر بگریزیم .

به قبیله ای که در آن ،

زنجیر ،

افسانه ایست

و بزرگترین جنایت ،

کبوتری را از شانه های خود پراندن است ..

علیرضا طالبی پور

سپاس از شقایق عزیزم